آیا امام حسین(ع)با ابن سعد مذاکره کرد؟!
آیا امام حسین(ع) با ابن سعد مذاکره کرد؟!
عده ای متأسفانه معلوم نیست که چه خیری از دشمنانِ قسم خورده ی اسلام و بشریت دیده اند که تمام امورات و مسائل کشور را می خواهند با دستان خون آلود و کثیف استکبارجهانی خصوصاً آمریکای مَکار و جنایت کار،حل و فصل کنند که ای کاش اقلاً حل و فصل هم می شد!!!!
استکبار و آمریکای کودک کشی که کُشتن انسان های بی دفاع و مظلوم جزءِ خوی حیوانیشان می باشد و جان انسان ها ذره ای برای آنها ارزش ندارد وبرایشان هیچ مذهب و نژادی هم فرقی نمی کند!!! چگونه می تواند برای پیشرفت و توسعه کشورمان وحل مشکلات اقتصادی و غیره نقش آفرین باشد؟؟!!
چرا عده ای این واقعیت روشن را نمی فهمند؟!! ویا چرا خود را به نفهمی می زنند؟؟!!
و چرا این نفهمی خود را با اَنحاء مختلف در جامعه القاء می کنند؟؟!!
و متأسفانه برای همراه کردن مردم عاشورائی ایران اسلامی با تفکرات انحرافی و دشمن شادِ خود از تاریخ عاشورا و امام حسین علیه السلام هم سوء استفاده کرده و امام حسین را که مصداق اَتَمِّ مبارزه با طواغیت و جنایت کاران عالم است،خرج سیاست های غلط خود می کنند؟؟!!
آیا این ظلم به تاریخ اسلام نیست؟؟!!
آیا این ظلم به حسین بن علی علیه السلام که برعلیه کاخ نشینان وظالمان عالم قیام کرد نیست؟؟!!
آیا این که بگوئیم امام حسین اهل مذاکره بود البته مذاکره به معنای بِده و بستان که این روزها در عُرف جامعه مرسوم است، خیانت به اسلام و نظام اسلامی نیست؟؟!!
کجا امام حسین علیه السلام با ابن سعد مذاکره و مصالحه کرد؟؟!!
خب اگر امام حسین علیه السلام با طاغوت زمان خودشان مذاکره کرده است آنهم به نحو بُرد بُرد باید معلوم باشد چه داده است و چه گرفته است؟!
چون مذاکره ی به معنای امروزی یعنی معامله بنابراین بدیهی است که باید درتاریخ ثبت شده باشد که حسین بن علی دراین معامله ی بُرد بُرد چه امتیازی داده اند و چه امتیازی گرفته اند؟!
آنچه که در تاریخ ثبت شده و جزءِ مُسَلَّماتِ تاریخ است امام حسین علیه السلام ابن سعد را نصیحت کردنند تا به صراط مستقیم هدایت شود.
امام حسین علیه السلام شخصی را نزد ابن سعد فرستاد وخطاب به ابن سعد فرمود:
إِنّی اُریدُ أَن اُکَلِّمَکَ فَاَلقِنی اللَّیلَةَ بین عَسکَری وَ عَسکَرِکَ
با تو سخنی دارم ، امشب میان دو لشکر به دیدارم بیا.
عمربن سعد با بیست سواره آمد محضر امام حسین وحضرت به جزء برادرش عباس علیه السلام و پسرش علی اکبر به تمام اصحابشان دستور دادند تا بروند،آنوقت امام علیه السلام خطاب به عمربن سعد فرمود: ابن سعد! وای برتو! آیا از خدائی که بازگشت به سوی اوست نمی ترسی؟!
آیا با من که خود می شناسی کیستم می جنگی؟!اینان را رهاکن و با من باش که این تورا به خدا نزدیک کند.
اما عمربن سعد گفت:می ترسم خانه ام را ویران کنند.
حضرت فرمود:من خانه برایت می سازم.
عمربن سعد گفت: می ترسم اموالم را ببرند.
حضرت فرمود:از اموال حجاز خود بهتر از آن را به تو می دهم.
عمربن سعد گفت:بر زن و بچه هایم می ترسم.
حضرت فرمود:من سلامت ایشان را تضمین می کنم.
اما بازهم عمربن سعد در نهایت نپذیرفت و بیچاره دنیا و آخرت شد.
مذاکره امام حسین با ابن سعد اینگونه بوده است نه این که العیاذ باالله حضرت بخواهد از ناحیه ضعف و برای حل مشکلات خود و جامعه اسلامی با ابن سعد مذاکره کند وامتیازات گزافی بدهد تا اندک امتیازی کسب کند و اسمش را هم معامله ی بُرد بُرد بگذارد.
نخیرابداً چنین معامله ای را تاریخ برای امام حسین در برابر عمربن سعد و دشمنان ثبت نکرده است و اگرکسی به بخواهد از روی نفهمی و اغراض سیاسی و غیره چنین چیزی را به سیدالشهداء که شعارشان هیهات من الذلة و عدم بیعت با یزیدِ فاسق بود نسبت بدهد قطعاً به ساحت مقدس اربابِ بی کفن اهانت کرده وچه بسا مرتکب گناه کبیره شده باشد.
البته ملت شریف ایران بصیرت و اسقامت خود را در مکتب سید الشهداء از آقا ابوالفضل به خوبی یاد گرفته است و بارها ثابت کرده اند که والله اِن قَطَعتُم یَمینی اِنِّی اُحامی اَبداً عن دینی.
والله قسم اگر دستانمان قطع بشود دست از حمایت دین و رهبرمان برنمی داریم، چه برسد به اینکه بخواهیم با شیطان بزرگ دست بدیهم.
